Havana - Viñales - Trinidad - Santi Spiritus - Camaguey - Santiago de Cuba Guantanamo - Baracoa - Holguin - Santa Clara - Cienfuegos - Varadero - Havana

Als voorbereiding op de wereldreis die we in 2004 zouden gaan maken, hebben we redelijk impulsief besloten om in de zomer alvast Cuba te bezoeken. Cuba ligt niet helemaal lekker in de route als je in Azië, Australië of Nieuw-Zeeland zit. Allebei nog lekker doorgewerkt tot vlak voor deze trip, dus echt uitgerust op reis gingen...

Havana

Na een lange reis aangekomen bij ons hotelletje in Havana. Een wat shabby buurt met weinig verlichting en veel volk op straat. Een wat norse man achter de balie en een bordje dat er tijdelijk geen warm water was (volgens de Lonely Planet is het er nooit trouwens). 's Ochtends werden we telkens al vroeg gewekt door de vele geluiden op straat (het meest irritante geluid was wel de buurthaan). Opvallend was de bedrijvigheid: iemand die zijn auto (vaak prachtige, oude auto's) aan het repareren is, mensen die op het balkon hun tanden poetsen, mensen die aan de kant van de weg gewoon zitten te zitten, fietstaxi's die af en aan rijden en ga zo maar door!

In de dagen dat we in Havana zijn geweest, hebben we de hele stad meerdere keren doorkruist omdat er zoveel te zien bleek. Onder andere het Capitolio (gemaakt naar voorbeeld van het Amerikaanse Witte Huis in Washington), de Universiteit van Havana (was helaas gesloten), het Plaza de la Revolucion (waar een groot monument van José Marti staat) en het kerkhof van Havana (Necropolis Cristobal Colon, waar meer dan één miljoen mensen liggen begraven) bezocht. Nog gesproken met een oudere man die de wacht hield bij een monument voor alle gevallenen en veteranen van de oorlog van onafhankelijkheid. Erg interessant gesprek (had 32 jaar over alle zeeën gevaren) en hij sprak erg verstaanbaar Spaans! Hij liet ons ook nog wat botten zien die daar tijdelijk in een kistje lagen! Daarnaast een bezoek gebracht aan de forten, El Morro en La Cabaña: mooi maar bloedheet ivm het ontbreken van enige schaduw. Nu zijn we wel wat gewend maar de hoge vochtigheidsgraad was niet om te harden!
Ook nog naar het museum van de Revolutie geweest wat ons een goed beeld heeft gegeven van de strijd die Castro heeft gestreden tegen de corrupte regeringen en vooral het Batista regime. Buiten het museum vind je de eeuwige vlam, enkele tanks, een vliegtuig, wat jeeps en de Granma. Deze boot is de verpersoonlijking van het verzet geworden en wordt 24 uur per dag bewaakt. Op deze boot is Castro met aanhangers op Cuba aangekomen (Santiago de Cuba) en van daar zijn laatste succesvolle strijd begonnen.

Al met al hebben de eerste vier dagen in Havana ons een mooie indruk van het land gegeven. Wat geschiedenis meegekregen over de oorlogen, de kolonisatie, de revolutie van Fidel en zijn huidige beleid. Hij is trouwens de langst zittende bewindvoerder ter wereld! Havana heeft overigens, net als alle dorpen en steden in Cuba, naast de mooie kanten ook de wijken waar je ziet hoe de echte Cubaan leeft: vervallen huizen, armoede, bedelaars en weinig hygiëne. Het lijkt erop alsof het socialisme toch niet geheel werkt. De bonnenboekjes die worden uitgedeeld zijn voldoende om, de één zegt 15 dagen, de ander zegt één week, door te komen.

Viñales

Na Havana zijn we met een gehuurde jeep naar Viñales gereden, hét natuurgebied van Cuba. In Pinar de Rio gezocht naar een Casa Particulara maar niets gevonden, dus doorgereden naar het dorpje Viñales en daar een erg vriendelijk gezin gevonden met een mooie kamer. Leuke tijd gehad en prima gegeten. Op de laatste dag met gids Ismaël een pittige wandeltocht gemaakt over gladde paadjes en door lang helmgras. Ook kennis gemaakt met de mimosa plantjes (verlegen plantjes die dichtgaan zodra je ze aanraakt) en een echte Cubaanse Cowboy te paard. Als je weet dat de paadjes een halve meter breed waren, het paard ook, en Inge bang is voor paarden kun je je voorstellen hoe snel Inge een stuk gevonden had waar de Cowboy veilig kon passeren. De wandeltocht was trouwens bedoeld om een mooi uitzicht te krijgen over de zogeheten Mojotes: rotsen die volledig op zichzelf staan. Deze zijn alleen te zien in China, Vietnam en Viñales! Na afloop nog wat fruit gegeten bij een boer thuis en een sigaar gerookt, Simon dan, die speciaal voor hem was gerold.

Trinidad

De wereldreis die we vervolgens hebben gemaakt van Viñales naar Trinidad was rond de 600 kilometer. Alles over de snelweg ging prima maar de ring van Havana bleek verschrikkelijk: geen aanwijsborden of niks! En de laatste 100 kilometer moesten we over bergpaadjes, onbekende weggetjes en begon ook nog eens de moessonregen die 3 uur aanhield wat het zicht niet bevorderde! Vraag niet hoe maar uiteindelijk toch in Trinidad aangekomen... Gelukkig al snel het logeeradres gevonden waarnaar we op zoek waren. We hadden dit adres gekregen van een vriend van Simon die hier erg lovend over was. Ons viel het huisje een beetje tegen maar toch besloten te blijven. De mensen waren erg vriendelijk en wilden zich als ware families over ons ontfermen (hetgeen uiteraard niet hoefde maar toch). De zoon des huizes was typisch mister Bean, maar dan de Spaanse versie!

Trinidad is een leuk dorp met veel gekleurde huisjes en wordt door UNESCO beschermd (ook al moet er nog veel gebeuren). Ongeveer 250 miljoen dollar gaat er jaarlijks op aan restauratiekosten! Van de talloze musea die Trinidad rijk is, hebben we er drie bezocht, waaronder een soort revolutiemuseum en Canterro's huis. Dit huis was van een Duitser die zijn fortuin verkreeg door een man te vergiftigen en diens vrouw te trouwen (hij zou de vrouw ook nog vermoord hebben). In het museum de La Lucha contra Bandidos zijn we de toren op gegaan. Een smal gangetje en gammel, houten trappetje bracht ons naar boven. Claustrofobisch om boven te komen maar wel leuk om een goed uitzicht te krijgen over Trinidad. Net zoals in de rest van Cuba kun je in Trinidad genieten van de vele bandjes die de typisch Cubaanse muziek ten gehore brengen (natuurlijk weer een cd'tje gekocht). Vlak voor Trinidad is bij ons trouwens de diarree begonnen en vrijwel niet meer gestopt… Het avondeten bestond vanaf toen voornamelijk uit cola, water en brood!

Sancti Spiritus

Na Trinidad zijn we via Sancti Spiritus naar Camaguey gereden. In Sancti Spiritus nog een paar uur gewandeld omdat dit volgens onze Cubaanse mister Bean een mooi dorpje zou zijn en dat was ook zo...

Camaguey

In Camaguey maakten we meteen kennis met de vele hustlers die je naar een hotel proberen te loodsen om zo commissie te kunnen vangen. Wij hadden op een gegeven moment 5 fietsers achter ons aan! Een begrijpelijke manier om geld te verdienen maar daardoor wordt een kamer bij een Casa Particulara wel duurder (hun commissie wordt bij jou kamerhuur opgeteld). Uiteindelijk in een staatshotel geslapen waar alleen maar Cubanen sliepen. Apart maar wel een oké hotel. Het stadje zelf was niet zo bijzonder dus vertrokken we eerder dan gepland naar Santiago de Cuba.

Santiago de Cuba

Santiago de Cuba is dé plek waar een groot deel van de historie van Cuba ligt. Hier is Castro aan wal gegaan met het schip de Granma. Op weg naar Santiago de Cuba kom je langs hét bedevaartsoord van Cuba, El Cobre. Beroemd om zijn kathedraal (schitterend gelegen) met daarin het alom aanbeden houten beeld van de 'maagd van liefdadigheid'. Dit beeld werd al in 1606, drijvend op zee, gevonden door enkele vissers. In deze kathedraal is ook de paus op bezoek geweest.
Er was ons gezegd dat Santiago de Cuba (en eigenlijk het gehele gebied) wat crimineler was dan het westen maar daar hebben we niet veel van gemerkt. Via deLonely Planet hebben we een kleine Casa Particulara gevonden waar we een prima kamer hadden bij een jong stel. Stiekem de was ophangen aan het door ons zelf meegenomen waslijntje ging helaas niet door. 'Moeders de vrouw' had daar haar eigen plekje voor! Heel leuk nog met het paar gesproken over wat het nu kost om een Casa te hebben en hoeveel er afgedragen moet worden aan de regering. Het bleek dat zij per maand $100 moeten afdragen en ook aan het eind van het jaar nog eens een bedrag voor elke persoon die daar heeft overnacht. Santiago de Cuba zelf is een prachtige stad met veel bezienswaardigheden. Eén minpuntje: het was hier nog warmer dan in de rest van Cuba!

Guantanamo

Vervolgens naar Baracoa vertrokken. We reisden via Guantanamo (bekend om de US naval base die daar is gesitueerd) en aldaar verliep de trip anders dan gepland. We hebben midden in de stad namelijk een man aangereden... Een hele nare ervaring kunnen we zeggen! Deze man, op zijn fiets, besloot op het moment dat wij voorbij kwamen, ineens over te steken. We reden gelukkig niet echt hard (dat kan nu eenmaal niet in Cuba) maar konden hem toch niet ontwijken. Uit volle macht geremd maar tevergeefs: we kregen hem vol op de motorkap en net voor een vluchtheuvel kwamen we tot stilstand. Half Guantanamo heeft zich vervolgens bemoeid met het voorval en één van de omstanders heeft de man (half in shock) op een motor(!) naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht. Een toevallig passerende motoragent heeft verklaringen van alle omstanders opgenomen, behalve die van ons. Gelukkig vertelden zij dat het niet onze schuld was maar we moesten wel met hem mee naar het ziekenhuis waar alle paspoortgegevens werden genoteerd. Nog gevraagd of de man wel echt in orde was en daarna mochten we weer vertrekken. In Guantanamo hadden we eigenlijk naar de uitkijkpost willen gaan om over de US naval base te kijken, maar dat is niet gelukt. Je bleek een pas nodig te hebben en die had je moeten halen bij één of ander hotelletje. Deze hadden we niet dus zijn we maar verder gereden.

Baracoa

's Middags aangekomen in Baracoa, het eerst gestichte stadje van Cuba. Ook een stad waar pas sinds 1963 een weg naartoe leidt, daarvoor werd alles over zee gedaan. Het kruis van Christopher Columbus staat nog in het kerkje. We hebben overnacht bij een vriendelijk bejaard echtpaar dat ons bleef volstoppen met eten. Helaas was de diarree nog niet over dus hebben we niets binnengehouden. We hebben wat door het stadje gewandeld en onder andere een museum bezocht, het enige wat er was trouwens. Ook nog gesmuld van een typische, Cubaanse lekkernij, cucurucho genaamd.

Holguin

Onze volgende bestemming was Holguin. Vanaf Baracoa slechts 350 km maar de tocht duurde meer dan 6 uur! De weg zat vol kuilen en gaten, en was eigenlijk geen weg te noemen. Holguin was niet zo bijzonder, dus hadden we het na één dag alweer gezien.

Santa Clara

Op weg naar Cienfuegos ook Santa Clara aangedaan om het monument van Che Guevara te bezoeken. Che heeft zij aan zij met Castro gestreden tijdens de revolutie en wordt gezien als een nationale held. In één of ander dorpje hadden we nog snel een stokbrood gekocht die we ergens onderweg wilden gaan opeten. Voordat we het wisten zaten we echter al op de snelweg. Ach, in Cuba kun je op de snelweg ook picknicken! We zagen aan de linkerkant (!) een mooie boom voor wat schaduw en een greppel om de jeep in te parkeren. De survival jeep van ons zou het moeten houden dus Vitara in de greppel gezet. Aangezien ons brood en rustmoment al snel werd verstoord door allerlei rondvliegende beestjes, besloten we maar door te rijden en in de auto ons brood op te peuzelen. Nadat we de greppel weer uit waren gereden, begon de jeep ineens iets te veel toeren te maken. Het leek alsof er vier banden een eigen wil hadden en we roken heel duidelijk benzine. Aangezien we midden in Cuba zaten zonder enige vorm van leven, zijn we op bovengenoemde wijze dertig km doorgereden: paniek bij Inge! Na een tijdje zagen we eindelijk een huisje (toch handig als je voordeur aan de snelweg grenst). Een verwilderde vrouw met een even verwilderd kind op de arm deed open. De man des huizes, nog half slapend, liet weten dat er dichtbij een benzinepomp was. Al wegrijdend, bleken alle klachten plots weer verdwenen te zijn... Voor de zekerheid toch maar even water, lucht en olie bij laten vullen.

Cienfuegos

Enkele uurtjes later veilig en wel in Cienfuegos aangekomen, waar we in een prachtig koloniaal huis hebben overnacht. Onze badkamer was helemaal roze en de wc-bril was bedekt met zacht roze spul! Het oude centrum van Cienfuegos was erg mooi maar ook klein dus na een dag weer vertrokken.

Varadero

We hadden nog maar een paar dagen over en die wilden we heerlijk gaan doorbrengen aan het strand van Varadero. Daar een leuk hotel gevonden. De volgende dag wilden we ons autootje gaan inleveren op het vliegveld van Varadero maar bleeker te zijn ingebroken. We wisten al dat ons autootje makkelijk te openen was via de softtop want dit was ons ook al eens gebeurd in Trinidad. Aangezien we niets in de auto lieten liggen, viel er toen ook niets te halen! Deze keer hadden de dieven echter besloten om dan maar de aansteker, de asbak en één of ander veiligheidsklepje mee te nemen. Wij dus naar het politiebureau om een rapport op te maken. Aangifte gedaan en een stempel gekregen. Vervolgens wilden we even broodjes halen aan de overkant. Tja, we stonden tegen de rijrichting in en aan een gele stoeprand en dat werd natuurlijk gezien door een agent. Rijbewijs moeten laten zien en het huurcontract. Een grote, rode Cubaanse Mercedes (zijn er niet zoveel) stond ook daar geparkeerd maar hij stond in ieder geval in de juiste richting: wij hadden twee 'faltas' en die ander maar één, was zijn antwoord. Simon vroeg hem of het een 'grande falta' was en die agent, kennelijk gecharmeerd door Simons sublieme Spaans, liet ons gelijk gaan. Wij vervolgens die auto terugbrengen naar het vliegveld van Varadero. Komen we er onderweg achter dat ook de binnenspiegel, het plafondlampje, en de spiegel van de zonneklep gejat waren. Erg fijn! Dit stond dus niet in het net opgemaakte rapport. Volgens de 'automan' was het niet erg en tot op heden is onze deposit nog niet afgeschreven (halleluja voor internet bankieren). Daarna toch nog 2 dagen van de zon kunnen genieten op het mooie strand van Varadero.

Havana

Ten slotte nog een laatste dag en nacht in Havana doorgebracht en één van de vele sigarenfabrieken bezocht. Indrukwekkend om te zien hoe alle sigaren, die in Nederland tientallen euro's kosten, daar met honderden tegelijk liggen! De meer ervaren mensen mogen de meer kostbare sigaren maken. Iedereen krijgt betaald per sigaar en mag er ook 2 per dag mee naar huis nemen. Ook wordt de kwaliteit van de sigaren gecontroleerd. Dat wil in Cuba zeggen dat er een man steekproeven neemt en de hele dag door zit te roken! Iemand anders zoekt op kleur alle sigaren uit zodat ze met dezelfde kleur in een doos zitten. Mooi om te zien en heerlijk om te ruiken dus een paar dozen sigaren gekocht en vervolgens weer naar Nederland gevlogen!

Terug naar top


 



© copyright Simon and Inge