Antigua
- Semana Santa - Guatemala city
projecten El Jardín de Amor en Los Niños
de Jesus
|
Vier
maanden op reis
Op
1 april vertrokken we voor ruim 4 maanden naar Midden- en
Zuid-Amerika. Het beginpunt van deze trip was Guatemala,
waar Inge in 2001 al eens 3 maanden verbleef om vrijwilligerswerk
te doen en Spaans te leren. Omdat Inge altijd contact heeft
gehouden met het gastgezin waar ze toen verbleef en we graag
eens Semana Santa wilden meemaken, besloten we om een tweede
bezoek aan dit geweldige land te brengen. De vorige keer
(Simon is toen ook een week of 3 geweest) hadden we al de
mooiste highlights van het land bezocht dus deze keer stond
geheel in het teken van het gastgezin, Spaanse les, Semana
Santa en het bezoeken van enkele projecten. We hadden in
Nederland namelijk geld en kinderkleding ingezameld om in
de verschillende landen aan enkele goede doelen te kunnen
schenken.
Antigua
Na flink wat pakstress, waarbij Inge ook nog eens de telelens
op de grond liet vallen, toch nog wat kunnen slapen. Al
om 03.00 uur ging de wekker omdat we (lees: de ouders van
Inge) dit keer graag op tijd op Schiphol wilden zijn. Prima
gelukt alleen duurde het inchecken ontzettend lang. Gehoord
dat we 32 kilo per persoon mochten meenemen en dus besloten
om hier iets extra's mee te doen en kinderkleren in te zamelen.
Zowel van de klas van Inge's vader als van haar werk en
neven en nichten aardig wat kleren gekregen, bij elkaar
zo'n 30 kilo. Echt super! Maar, tijdens het inchecken werd
ons verteld dat we maar 20 kilo per persoon mochten meenemen
en dat elke kilo teveel aardig wat zou kosten. Na lang doorvragen
en vooral mopperen, bleek dat we het wel goed hadden en
de 30 kilo aan kinderkleding mocht mee!
Na gezellig nog wat koffie en thee te hebben gedronken,
werden we uitgezwaaid door het afscheidscomité. Om
08.30 uur vlogen we naar Madrid waar we ontzettend moesten
stressen om onze vlucht naar Guatemala te halen. We hadden
maar een uur om over te stappen en dat is niet veel als
je vertraging hebt opgelopen en in Madrid ook nog eens 25
minuten kwijt bent om bij de juiste gate te komen. Eenmaal
bij de juiste gate bleken we niet naast elkaar te zitten,
zoals later bleek bijna alle gezinnen en stelletjes, met
als gevolg een enorme stoelendans! Resultaat: nog meer vertraging
maar we zaten wel mooi naast elkaar. Nu wisten we al dat
Iberia niet zo geweldig is qua service maar deze vlucht
sloeg werkelijk alles: onvriendelijk personeel, zelf je
drinken moeten halen en als je op het knopje drukte voor
hulp of wat dan ook kwam er niemand. Maar de grootste grap
was dat van alle 200 passagiers de bagage gewoon in Madrid
is blijven staan! De bagageband zou niet goed hebben gewerkt
of zoiets. Iedereen moest doorgeven waar hij verbleef en
we zouden worden gebeld als de bagage er was...
De vlucht en alles er omheen was dus niks maar we vonden
het wel super om weer in Antigua te zijn en het gastgezin
weer te zien. We merkten al snel dat we het Spaans niet
verleerd waren en alle cadeautjes voor het gastgezin waren
meer dan welkom. Simon was ook nog eens jarig dus een heerlijke
chocoladetaart gehaald en 's avonds lekker gegeten bij Frida's,
één van de prima tentjes die Antigua rijk
is. De eerste week allebei Spaanse les gevolgd, gewoon om
het Spaans weer wat op te krikken en ook omdat zo'n schooltje
erg gezellig is. Heerlijk in het zonnetje Spaans leren terwijl
je in de verte een kleine uitbarsting kunt zien van de Fuego
vulkaan, wat wil je nog meer?
En wat betreft de bagage, die zijn we zo'n 5 dagen kwijt
geweest! Gelukkig hadden we wel ieder een extra shirt bij
ons en Inge haar toilettas maar toch, het was zo'n 28 graden
en dan is 5 dagen dezelfde kleren dragen niet zo'n pretje!
We hebben wat nieuwe spullen moeten kopen en Iberia zou
dit vergoeden. Na dagen achtereen heel wat telefoontjes
te hebben gepleegd met Iberia, waar we óf niemand
te pakken kregen óf spraken met iemand die van niks
wist maar ons niet wilde doorverbinden met iemand anders,
waren we het zat. Een taxi naar het vliegveld gepakt en
daar bleken we niet de enige. In eerste instantie kregen
we niemand te spreken maar na ons paspoort te hebben ingeleverd,
mochten we toch gaan kijken. Wat bleek? Onder een afdakje
op het vliegveld stonden zo'n 200 tassen en koffers. Die
bleken de dag daarvoor al te zijn aangekomen maar niemand
die het kon schelen. Gelukkig zaten onze rugzakken en de
tassen met kinderkleding erbij.
Dit
waren helaas niet onze enige frustraties. Naast het gedoe
met onze bagage en het feit dat Inge met haar pinpas hier
nergens kon pinnen (ABN gemaild maar die zouden dit pas
kunnen verhelpen als we weer in Nederland zouden zijn) is
er nu ook nog eens geld afgeschreven dat we niet hebben
ontvangen. Vorige week wilde Simon 6000 Quetzal pinnen (meer
dan 600 euro) maar de automaat gaf aan dat dit niet mogelijk
was. De transactie werd verbroken en Simon probeerde vervolgens
3000 Quetzal te pinnen. Dat lukte wel. Zien we gisteren
tijdens het internet bankieren dat naast die 3000 Quetzal
toch die 6000 Quetzal is afgeschreven. Vanochtend dus naar
die bank, waar een señorita van slechts 17 jaar duidelijk
geen zin had om ons te helpen. Vertelde doodleuk dat het
de schuld was van onze bank in Nederland en dat die automaat
wel bij hun bank hoorde maar van een andere afdeling was
en daar had zij niks mee te maken. Verontschuldigingen konden
er al helemaal niet af en ze weigerde te bellen met die
andere afdeling. De limiet van die automaat bleek trouwens
4000 Quetzal te zijn dus hoe dan toch 6000 Quetzal kan worden
afgeschreven, is ons een raadsel. Ze wilde ons echt niet
helpen dus gevraagd naar haar baas. Die was er niet (jaja)
dus gevraagd om een schrijven dat het maximum 4000 Quetzal
was en dat we geen geld hadden ontvangen maar dat er wel
geld was afgeschreven zodat we toch iets konden faxen naar
de ABN. Ook dit zag ze niet zitten en begon tegen haar collega's
over ons te klagen. Ons Spaans is niet super maar dit verstonden
we uiteraard. Uiteindelijk zijn we behoorlijk kwaad de bank
uitgelopen en heeft Simon nog een paar foto's gemaakt wat
niet mocht van de bewakers maar gewoon gedaan. Vervolgens
naar de politie voor een rapport, was vast niet nodig, gewoon
voor de zekerheid. Zit je daar in een hokje van anderhalf
bij anderhalf met een kereltje achter een typemachine uit
het jaar nul, dat was eigenlijk wel weer grappig. Daarna
de ABN gebeld en zij vertelden ons dat we moesten afwachten...
Semana
Santa
Semana Santa, ofwel de week voor Pasen, is in dit deel van
de wereld een geweldige happening om mee te maken en daar
komen veel mensen op af. Al een aantal weken voor Pasen
kun je geregeld een processie aanschouwen maar tijdens Semana
Santa (week voor Pasen) en dan met name Witte Donderdag
en Goede Vrijdag, zijn de processies veel indrukwekkender.
Dag en nacht zijn mensen op straat 'alfombras' aan het maken,
werk van soms meer dan 20 uur. De processie gaat hier vervolgens
uren later, in een mum van tijd over heen. Deze 'alfombras'
zijn eigenlijk gewoon kleurrijke tapijten, gemaakt van bijvoorbeeld
gras, gekleurd zaagsel, bloemen, groente of fruit. Zo'n
processie start en eindigt altijd in een kerk en begint
de ene keer om 06.00 uur in de ochtend en de andere keer
pas om 16.00 uur 's middags. Zo'n stoet loopt dan vervolgens
uren door de stad, vaak tot midden in de nacht. Zowel de
mannen als de vrouwen dragen een enorme 'anda' ofwel draagbaar.
Eentje gezien met 50 man aan elke zijde wat ongelooflijk
zwaar moet zijn. Ook de kruisigingsceremonie van Jezus meegemaakt
voor de kathedraal en dat was erg bijzonder. En ook al waren
de bekeken processies niet meer op één hand
te tellen, processiemoe waren we absoluut niet.
Guatemala
City
De laatste keer dat we in Guatemala waren, hadden we geen
tijd voor een bezoek aan Guatemala City dus vandaar dat
we nu de stad hebben bezocht. Overigens niet op eigen gelegenheid
maar met een reisbureautje omdat dit veiliger zou zijn.
Op zich is de stad een bezoek waard, met name het museum
voor archeologie en volkenkunde maar bij gebrek aan tijd
is het zeker geen must.
Projecten
bezoeken
Voordat we Guatemala weer zouden verlaten en verder zouden
reizen naar Nicaragua, wilden we nog een aantal projecten
bezoeken. Vlak voor we op reis gingen, hebben we namelijk
niet alleen kinderkleding ingezameld maar ook geld. Tijdens
onze reis wilden we verschillende projecten bezoeken om
geld of spullen aan te kunnen geven. Gewoon, om een klein
steentje bij te dragen omdat we het zelf zo goed hebben.
Gelukkig waren de meeste familieleden, vrienden en collega's
ook bereid om een steentje bij te dragen.
Allereerst hebben we Evangelina, Inge's lerares Spaans,
blij kunnen maken met een kleine donatie. In Guatemala heeft
in het najaar van 2005 een orkaan flink lopen razen en veel
huizen vernield en mensen gedood. Gelukkig zijn in de buurt
van Antigua alleen huizen verwoest maar de mensen zijn alles
kwijt en krijgen amper tot geen hulp van de corrupte regering
om opnieuw een huis te bouwen. Evangelina is dit ook overkomen
en het hele gezin woont niet meer bij elkaar maar her en
der bij familieleden omdat er geen geld is voor een nieuw
huis. De kleine donatie kon ze goed gebruiken!
Daarnaast hebben we Lilian, de directrice van ons schooltje
(APPE) gevraagd of zij ons kon helpen met het vinden van
een project. Zij regelt ook vrijwilligerswerk voor buitenlanders
en is dus goed op de hoogte van de vele projecten. Uiteindelijk
vonden we twee projecten waar ze de spullen goed zouden
kunnen gebruiken: een schooltje voor Indigenas kinderen
in Santa Maria de Jesus en een dagopvang voor kinderen in
Pastores. Omdat bij beide plekken meer dan 80 kinderen werden
opgevangen, besloten we ook een deel van het ingezamelde
geld te spenderen aan spulletjes. Ruim 3 uur over de markt
lopen slenteren op zoek naar nog meer t-shirtjes omdat we
de twee meegenomen tassen geheel aan één project
wilden schenken. Daarnaast nog springtouwen, ballen, zeep,
wc-papier, spelletjes, gummen, stiften, papier, schriftjes
en medicijnen gekocht. Op dinsdagochtend Julio ontmoet van
het schooltje 'El Jardin de Amor' en met hem ook nog tandpasta,
cornflakes, rijst en pap gekocht. Vervolgens in een pick-up
(Simon met Julio in de bak) naar Santa Maria de Jesus gereden
en daar het schooltje bezocht. Vanwege de gekleurde muren
zag het er best vrolijk uit maar veel hadden ze niet. Wel
een schommel maar daar stonden ze keurig voor in de rij:
4 keer zwaaien en je beurt was weer voorbij. Met meerdere
kinderen aan een tafel zitten tijdens de les is heel normaal,
net als het ontbreken van water (ze vullen elke dag de pila,
een grote wasbak, met een paar emmers vanuit de dorpspila)
en dat er soms voor enkele dagen geen eten is. Er waren
slechts 2 gaspitten voor 80 kinderen! In principe is onderwijs
in Guatemala gratis. Echter, in de praktijk blijken de leraren
zo corrupt als wat en vragen ze geld: niet betalen, is niet
naar school mogen! Met name de Indigenas zijn hier de dupe
van aangezien zij erg arm zijn en nog altijd worden onderdrukt.
Julio, een Guatemalteek, heeft dit project opgestart omdat
hij zich het lot van deze kinderen aantrok. Ze krijgen geen
hulp van de overheid maar zijn compleet afhankelijk van
donaties. De spullen waren dus meer dan welkom!
's Middags werden we opgehaald door Edgar en Carmen, betrokken
bij het tweede project 'Los Niños de Jesus’ in Pastores.
Ook bij dit project waren de spullen meer dan welkom aangezien
daar compleet niets was: twee kamertjes zonder tafels, kasten,
spullen of wat dan ook! Slechts een paar plastic stoeltjes...
Dit project bleek in het najaar van 2005 ook te zijn getroffen
door de orkaan en ze verloren de weinige spullen die ze
hadden. Ook hier was geen water, net als bij de kinderen
thuis, waardoor de kinderen niet al te schoon waren. De
kleren waren vies en kapot en een paar kinderen hadden niet
eens schoenen! Een trieste boel dus ook hier kwamen de spullen
goed van pas.
Donderdagmiddag ook nog even naar het project 'La Guardería
Infantil' geweest waar Inge 4 jaar geleden heeft gewerkt.
Wat een vooruitgang daar! Goed om te zien hoe zeer een project
in een paar jaar tijd kan verbeteren, zuiver en alleen door
donaties!
Terug
naar top
|