Antigua - Semana Santa - Guatemala city
projecten El Jardín de Amor en Los Niños de Jesus

Vier maanden op reis

Op 1 april vertrokken we voor ruim 4 maanden naar Midden- en Zuid-Amerika. Het beginpunt van deze trip was Guatemala, waar Inge in 2001 al eens 3 maanden verbleef om vrijwilligerswerk te doen en Spaans te leren. Omdat Inge altijd contact heeft gehouden met het gastgezin waar ze toen verbleef en we graag eens Semana Santa wilden meemaken, besloten we om een tweede bezoek aan dit geweldige land te brengen. De vorige keer (Simon is toen ook een week of 3 geweest) hadden we al de mooiste highlights van het land bezocht dus deze keer stond geheel in het teken van het gastgezin, Spaanse les, Semana Santa en het bezoeken van enkele projecten. We hadden in Nederland namelijk geld en kinderkleding ingezameld om in de verschillende landen aan enkele goede doelen te kunnen schenken.

Antigua

Na flink wat pakstress, waarbij Inge ook nog eens de telelens op de grond liet vallen, toch nog wat kunnen slapen. Al om 03.00 uur ging de wekker omdat we (lees: de ouders van Inge) dit keer graag op tijd op Schiphol wilden zijn. Prima gelukt alleen duurde het inchecken ontzettend lang. Gehoord dat we 32 kilo per persoon mochten meenemen en dus besloten om hier iets extra's mee te doen en kinderkleren in te zamelen. Zowel van de klas van Inge's vader als van haar werk en neven en nichten aardig wat kleren gekregen, bij elkaar zo'n 30 kilo. Echt super! Maar, tijdens het inchecken werd ons verteld dat we maar 20 kilo per persoon mochten meenemen en dat elke kilo teveel aardig wat zou kosten. Na lang doorvragen en vooral mopperen, bleek dat we het wel goed hadden en de 30 kilo aan kinderkleding mocht mee!

Na gezellig nog wat koffie en thee te hebben gedronken, werden we uitgezwaaid door het afscheidscomité. Om 08.30 uur vlogen we naar Madrid waar we ontzettend moesten stressen om onze vlucht naar Guatemala te halen. We hadden maar een uur om over te stappen en dat is niet veel als je vertraging hebt opgelopen en in Madrid ook nog eens 25 minuten kwijt bent om bij de juiste gate te komen. Eenmaal bij de juiste gate bleken we niet naast elkaar te zitten, zoals later bleek bijna alle gezinnen en stelletjes, met als gevolg een enorme stoelendans! Resultaat: nog meer vertraging maar we zaten wel mooi naast elkaar. Nu wisten we al dat Iberia niet zo geweldig is qua service maar deze vlucht sloeg werkelijk alles: onvriendelijk personeel, zelf je drinken moeten halen en als je op het knopje drukte voor hulp of wat dan ook kwam er niemand. Maar de grootste grap was dat van alle 200 passagiers de bagage gewoon in Madrid is blijven staan! De bagageband zou niet goed hebben gewerkt of zoiets. Iedereen moest doorgeven waar hij verbleef en we zouden worden gebeld als de bagage er was...

De vlucht en alles er omheen was dus niks maar we vonden het wel super om weer in Antigua te zijn en het gastgezin weer te zien. We merkten al snel dat we het Spaans niet verleerd waren en alle cadeautjes voor het gastgezin waren meer dan welkom. Simon was ook nog eens jarig dus een heerlijke chocoladetaart gehaald en 's avonds lekker gegeten bij Frida's, één van de prima tentjes die Antigua rijk is. De eerste week allebei Spaanse les gevolgd, gewoon om het Spaans weer wat op te krikken en ook omdat zo'n schooltje erg gezellig is. Heerlijk in het zonnetje Spaans leren terwijl je in de verte een kleine uitbarsting kunt zien van de Fuego vulkaan, wat wil je nog meer?

En wat betreft de bagage, die zijn we zo'n 5 dagen kwijt geweest! Gelukkig hadden we wel ieder een extra shirt bij ons en Inge haar toilettas maar toch, het was zo'n 28 graden en dan is 5 dagen dezelfde kleren dragen niet zo'n pretje! We hebben wat nieuwe spullen moeten kopen en Iberia zou dit vergoeden. Na dagen achtereen heel wat telefoontjes te hebben gepleegd met Iberia, waar we óf niemand te pakken kregen óf spraken met iemand die van niks wist maar ons niet wilde doorverbinden met iemand anders, waren we het zat. Een taxi naar het vliegveld gepakt en daar bleken we niet de enige. In eerste instantie kregen we niemand te spreken maar na ons paspoort te hebben ingeleverd, mochten we toch gaan kijken. Wat bleek? Onder een afdakje op het vliegveld stonden zo'n 200 tassen en koffers. Die bleken de dag daarvoor al te zijn aangekomen maar niemand die het kon schelen. Gelukkig zaten onze rugzakken en de tassen met kinderkleding erbij.

Dit waren helaas niet onze enige frustraties. Naast het gedoe met onze bagage en het feit dat Inge met haar pinpas hier nergens kon pinnen (ABN gemaild maar die zouden dit pas kunnen verhelpen als we weer in Nederland zouden zijn) is er nu ook nog eens geld afgeschreven dat we niet hebben ontvangen. Vorige week wilde Simon 6000 Quetzal pinnen (meer dan 600 euro) maar de automaat gaf aan dat dit niet mogelijk was. De transactie werd verbroken en Simon probeerde vervolgens 3000 Quetzal te pinnen. Dat lukte wel. Zien we gisteren tijdens het internet bankieren dat naast die 3000 Quetzal toch die 6000 Quetzal is afgeschreven. Vanochtend dus naar die bank, waar een señorita van slechts 17 jaar duidelijk geen zin had om ons te helpen. Vertelde doodleuk dat het de schuld was van onze bank in Nederland en dat die automaat wel bij hun bank hoorde maar van een andere afdeling was en daar had zij niks mee te maken. Verontschuldigingen konden er al helemaal niet af en ze weigerde te bellen met die andere afdeling. De limiet van die automaat bleek trouwens 4000 Quetzal te zijn dus hoe dan toch 6000 Quetzal kan worden afgeschreven, is ons een raadsel. Ze wilde ons echt niet helpen dus gevraagd naar haar baas. Die was er niet (jaja) dus gevraagd om een schrijven dat het maximum 4000 Quetzal was en dat we geen geld hadden ontvangen maar dat er wel geld was afgeschreven zodat we toch iets konden faxen naar de ABN. Ook dit zag ze niet zitten en begon tegen haar collega's over ons te klagen. Ons Spaans is niet super maar dit verstonden we uiteraard. Uiteindelijk zijn we behoorlijk kwaad de bank uitgelopen en heeft Simon nog een paar foto's gemaakt wat niet mocht van de bewakers maar gewoon gedaan. Vervolgens naar de politie voor een rapport, was vast niet nodig, gewoon voor de zekerheid. Zit je daar in een hokje van anderhalf bij anderhalf met een kereltje achter een typemachine uit het jaar nul, dat was eigenlijk wel weer grappig. Daarna de ABN gebeld en zij vertelden ons dat we moesten afwachten...

Semana Santa

Semana Santa, ofwel de week voor Pasen, is in dit deel van de wereld een geweldige happening om mee te maken en daar komen veel mensen op af. Al een aantal weken voor Pasen kun je geregeld een processie aanschouwen maar tijdens Semana Santa (week voor Pasen) en dan met name Witte Donderdag en Goede Vrijdag, zijn de processies veel indrukwekkender. Dag en nacht zijn mensen op straat 'alfombras' aan het maken, werk van soms meer dan 20 uur. De processie gaat hier vervolgens uren later, in een mum van tijd over heen. Deze 'alfombras' zijn eigenlijk gewoon kleurrijke tapijten, gemaakt van bijvoorbeeld gras, gekleurd zaagsel, bloemen, groente of fruit. Zo'n processie start en eindigt altijd in een kerk en begint de ene keer om 06.00 uur in de ochtend en de andere keer pas om 16.00 uur 's middags. Zo'n stoet loopt dan vervolgens uren door de stad, vaak tot midden in de nacht. Zowel de mannen als de vrouwen dragen een enorme 'anda' ofwel draagbaar. Eentje gezien met 50 man aan elke zijde wat ongelooflijk zwaar moet zijn. Ook de kruisigingsceremonie van Jezus meegemaakt voor de kathedraal en dat was erg bijzonder. En ook al waren de bekeken processies niet meer op één hand te tellen, processiemoe waren we absoluut niet.

Guatemala City

De laatste keer dat we in Guatemala waren, hadden we geen tijd voor een bezoek aan Guatemala City dus vandaar dat we nu de stad hebben bezocht. Overigens niet op eigen gelegenheid maar met een reisbureautje omdat dit veiliger zou zijn. Op zich is de stad een bezoek waard, met name het museum voor archeologie en volkenkunde maar bij gebrek aan tijd is het zeker geen must.

Projecten bezoeken

Voordat we Guatemala weer zouden verlaten en verder zouden reizen naar Nicaragua, wilden we nog een aantal projecten bezoeken. Vlak voor we op reis gingen, hebben we namelijk niet alleen kinderkleding ingezameld maar ook geld. Tijdens onze reis wilden we verschillende projecten bezoeken om geld of spullen aan te kunnen geven. Gewoon, om een klein steentje bij te dragen omdat we het zelf zo goed hebben. Gelukkig waren de meeste familieleden, vrienden en collega's ook bereid om een steentje bij te dragen.

Allereerst hebben we Evangelina, Inge's lerares Spaans, blij kunnen maken met een kleine donatie. In Guatemala heeft in het najaar van 2005 een orkaan flink lopen razen en veel huizen vernield en mensen gedood. Gelukkig zijn in de buurt van Antigua alleen huizen verwoest maar de mensen zijn alles kwijt en krijgen amper tot geen hulp van de corrupte regering om opnieuw een huis te bouwen. Evangelina is dit ook overkomen en het hele gezin woont niet meer bij elkaar maar her en der bij familieleden omdat er geen geld is voor een nieuw huis. De kleine donatie kon ze goed gebruiken!

Daarnaast hebben we Lilian, de directrice van ons schooltje (APPE) gevraagd of zij ons kon helpen met het vinden van een project. Zij regelt ook vrijwilligerswerk voor buitenlanders en is dus goed op de hoogte van de vele projecten. Uiteindelijk vonden we twee projecten waar ze de spullen goed zouden kunnen gebruiken: een schooltje voor Indigenas kinderen in Santa Maria de Jesus en een dagopvang voor kinderen in Pastores. Omdat bij beide plekken meer dan 80 kinderen werden opgevangen, besloten we ook een deel van het ingezamelde geld te spenderen aan spulletjes. Ruim 3 uur over de markt lopen slenteren op zoek naar nog meer t-shirtjes omdat we de twee meegenomen tassen geheel aan één project wilden schenken. Daarnaast nog springtouwen, ballen, zeep, wc-papier, spelletjes, gummen, stiften, papier, schriftjes en medicijnen gekocht. Op dinsdagochtend Julio ontmoet van het schooltje 'El Jardin de Amor' en met hem ook nog tandpasta, cornflakes, rijst en pap gekocht. Vervolgens in een pick-up (Simon met Julio in de bak) naar Santa Maria de Jesus gereden en daar het schooltje bezocht. Vanwege de gekleurde muren zag het er best vrolijk uit maar veel hadden ze niet. Wel een schommel maar daar stonden ze keurig voor in de rij: 4 keer zwaaien en je beurt was weer voorbij. Met meerdere kinderen aan een tafel zitten tijdens de les is heel normaal, net als het ontbreken van water (ze vullen elke dag de pila, een grote wasbak, met een paar emmers vanuit de dorpspila) en dat er soms voor enkele dagen geen eten is. Er waren slechts 2 gaspitten voor 80 kinderen! In principe is onderwijs in Guatemala gratis. Echter, in de praktijk blijken de leraren zo corrupt als wat en vragen ze geld: niet betalen, is niet naar school mogen! Met name de Indigenas zijn hier de dupe van aangezien zij erg arm zijn en nog altijd worden onderdrukt. Julio, een Guatemalteek, heeft dit project opgestart omdat hij zich het lot van deze kinderen aantrok. Ze krijgen geen hulp van de overheid maar zijn compleet afhankelijk van donaties. De spullen waren dus meer dan welkom!

's Middags werden we opgehaald door Edgar en Carmen, betrokken bij het tweede project 'Los Niños de Jesus’ in Pastores. Ook bij dit project waren de spullen meer dan welkom aangezien daar compleet niets was: twee kamertjes zonder tafels, kasten, spullen of wat dan ook! Slechts een paar plastic stoeltjes... Dit project bleek in het najaar van 2005 ook te zijn getroffen door de orkaan en ze verloren de weinige spullen die ze hadden. Ook hier was geen water, net als bij de kinderen thuis, waardoor de kinderen niet al te schoon waren. De kleren waren vies en kapot en een paar kinderen hadden niet eens schoenen! Een trieste boel dus ook hier kwamen de spullen goed van pas.

Donderdagmiddag ook nog even naar het project 'La Guardería Infantil' geweest waar Inge 4 jaar geleden heeft gewerkt. Wat een vooruitgang daar! Goed om te zien hoe zeer een project in een paar jaar tijd kan verbeteren, zuiver en alleen door donaties!

Terug naar top


 


© copyright Simon and Inge