León - León Viejo - Granada - Mombacho vulkaan - Masaya vulkaan - Catarina
Isla de Ometepe - San Juan del Sur - Matagalpa -
Estelí - La Selva Negra - Managua

Vier maanden op reis

Na 3 weken in Guatemala wederom bij het gastgezin te hebben doorgebracht, Semana Santa te hebben meegemaakt en enkele projecten te hebben bezocht, vertrokken we met de Ticabus voor een week of twee naar Nicaragua.

León

En over deze bus zijn we eigenlijk goed te spreken, vooral vanwege meer dan genoeg beenruimte. Eén minpuntje: alle films werden maar een half uur getoond! Na vijf uur waren we al in de hoofdstad van El Salvador en namen we voor het gemak een (dure) kamer in het hotel naast het kantoortje van Ticabus. Dit hotel lag duidelijk in een goede wijk met alle grote fastfoodketens bij elkaar. De volgende ochtend vroeg vertrokken met een zelfde bus en voor we het wisten, zaten we in Honduras, en vervolgens alweer in Nicaragua. Al die grensovergangen hebben wel iets, jammer alleen dat er telkens weer formulieren moeten worden ingevuld en dat het iedere keer weer geld kost.

In Nicaragua maakten we gelijk een enorme klimaatverandering mee: alles is dor en droog, de koeien zijn uitgemergeld en je zweet je het leplazarus! Bij aankomst in León bleek onze taxichauffeur de weg niet te kennen en na lang zoeken en vele hotelletjes later (Casa Ivana vonden we voor 9 dollar te basic en hotel Europa vroeg te veel) kwamen we terecht in café/hostel Via Via. Ook basic (slaapzaal moesten we delen met 12 anderen) maar gezellig en slechts 3 dollar per persoon. In León de belangrijkste highlights bezocht, met name kerken (vrijwel allemaal dicht) en de kathedraal. Ook naar het museum van Rubén Darío geweest, 'de dichter des vaderlands'. In deze stad was het ook, waar een andere dichter, verkleed als kelner, de dictator Somoza dood heeft geschoten (en vervolgens daarna zelf werd gedood).

León Viejo

Een bezoek aan León Viejo was op zich niet zo bijzonder maar de hele rit om er te komen, vonden we dan wel weer grappig. Eerst de chickenbus gepakt naar La Paz Centro en daar weer overgestapt in een bus naar Puerto Momotombo. Daarna nog een stukje moeten lopen. Als het meezit, heb je een goede verbinding en ben je er redelijk snel. Als het tegenzit, is het wachten geblazen. Gelukkig verliep de heenreis vlotjes. De ruïnes van dit verlaten en verwoeste stadje waren niet zo bijzonder maar het uitzicht op de Momotombo vulkaan was prachtig. En het dorpje Puerto Momotombo, waar we het plattelands leven van Nicaragua konden ervaren, vonden we ook speciaal. Niet dat er veel te beleven viel maar een cola drinken aan het meer van Managua met honden, kuikens en varkens onder je tafel, was wel apart. Net als de mannen te paard door de 'straatjes' en koeien die aan de wandel gingen. De terugrit duurde daarentegen wel erg lang, we hebben zo'n 2 uur in het dorpje moeten wachten op een bus...

Granada

De volgende dag een minibusje gepakt (zaten achterin en omdat er geen raampje open kon, was het er snikheet) naar Managua waar we weer moesten overstappen op een iets groter busje. Tegen de middag in Granada aangekomen en alhoewel dit stadje in onze ogen toch niet helemaal op Antigua (Guatemala) lijkt (de reisgidsen zeggen van wel) is het zeker een prettig stadje om een aantal dagen door te brengen. Ook hier amper toeristen gezien (het was echt mega laagseizoen) en dat betekent dat je soms een heel restaurant voor jezelf hebt. Dit maal onszelf getrakteerd op een duurder hotel (hotel Cocibolca) met airco en zwembadje: erg prettig want de hitte is soms niet te harden! Geen zin om ons te haasten dus op ons gemak het stadje bekeken.

Mombacho vulkaan

Uiteraard wilden we niet alleen de highlights van Granada zelf zien maar ook wat van de omgeving meepikken, dus sprongen we in een bus (zo gaat het soms echt) op weg naar de Mombacho vulkaan. Bij één of ander kruispunt uitgestapt en nog ruim 20 minuten in de brandende zon gelopen naar de ingang van het reservaat. Om niet al binnen een uur een zonnesteek op te lopen, besloten om met een grote truck omhoog te rijden naar het beginpunt van de wandeling. Net als 3 schoolklassen dus het was gedaan met de rust! Boven op de vulkaan is ook een leuk, klein museum ingericht en je kunt hier zelfs overnachten. Ivm de tijd alleen de korte track gelopen maar die was zeker de moeite waard met mooie uitzichten en 'fumeroles' onderweg. De langere tocht is overigens alleen toegankelijk met een gids.

Masaya vulkaan / Catarina

De actieve Masaya vulkaan hebben we ook op eigen houtje bezocht. Wel niet zo actief als de Pacaya in Guatemala maar toch bijzonder genoeg om te bekijken, met veel stinkende, naar rotte eieren ruikende rook uit de krater. Toen 2 oudere Koreanen ons hier wilden gaan bekeren (dat we toch wel naar de kerk moesten gaan en zo) werd het tijd om te gaan. Langs de kant van de weg gaan staan en een bus aangehouden: het lijkt wel Peking Express, alleen betalen we voor de rit. Erg grappig trouwens om te zien wat er allemaal in de bus te koop wordt aangeboden: van naaisetjes tot ijsjes, van kip tot speelgoed en van groente tot medicijnen (ook tegen parasieten en plaatjes krijg je tot in de details te zien...).

In het stadje Masaya een marktje bezocht met allerlei souvenirs maar naar ons idee te toeristisch opgezet dus snel vertrokken en een bus gepakt naar het dorpje Catarina (ook erg toeristisch) waar we genoten van een prachtig uitzicht op de Mombacho vulkaan, lago Apoyo en in de verte Granada en het meer van Nicaragua. In dit zoetwatermeer leven zeer agressieve stierhaaien. Nog net de laatste bus terug kunnen pakken naar Granada en ondanks de hitte maar niet wezen zwemmen tussen de haaien maar gewoon gedob-berd in het zwembadje van ons hotelletje!

Isla de Ometepe

Een aantal dagen relaxen is natuurlijk heerlijk maar we wilden nog meer zien en dus vertrokken we met de bus naar Rivas. Hier snel een taxi geregeld naar de haven van San Jorge en met de ferry naar Isla de Ometepe gevaren. Voor de zekerheid een reistabletje genomen (Inge dan) en na een half uur nog maar eentje omdat de eerste niet leek te werken. Ook dit tabletje deed het niet zo goed en Inge werd toch misselijk...en sloom want dat heeft zo'n pilletje als bijwerking. Toch de overkant gehaald en in het plaatsje Moyogalpa een kamer gevonden in Hotel Ali, al heeft deze tent zijn beste tijd gehad. Het eiland heeft mooiere plekken om te overnachten maar wij wilden graag dicht bij het opstappunt van de ferry zitten.

Het eiland bestaat uit twee, met elkaar verbonden eilandjes, met elk een vulkaan: de Concepción en de Maderas. Ons plan was de Concepción te beklimmen maar ivm de zinderende hitte en de weinige begroeiing hebben we besloten de tocht van 10 uur te laten voor wat hij is. De bus gepakt naar Finca Venecia waar we na een heerlijk ontbijtje naar Charco Verde zijn gewandeld, een mooi stukje natuur rondom Laguna Verde. Aardig wat vogels gezien en maar liefst één halfslapende brulaap. Net op tijd de bus gehaald voor onze tocht naar Balguë, via Altagracia. Tot Altagracia is de weg goed maar zodra je via het smalle stuk naar het andere eilandje rijdt, is het alleen nog maar hobbel de bobbel. Om een idee te geven: de bus doet maar liefst 1 uur over 4 km! Rond lunchtijd aangekomen bij de weg naar Finca Magdalena waar we nog 20 minuten omhoog moesten lopen. Nat van het zweet bij de Finca aangekomen waar de lunch ons prima smaakte. Daarna nog een korte wandeling gemaakt naar enkele petroglyfen ofwel rotstekeningen. Om 17.00 uur zou de laatste bus vertrekken maar aangezien hier 17.00 uur ook 18.00 uur of 16.00 uur kan zijn, op tijd naar beneden gelopen om op de bus te wachten. Maar...die kwam niet! Aan meerdere mensen gevraagd of dat de bus nog zou komen maar de één antwoordde van wel en de ander van niet. Net toen we al bezig waren met het ontwikkelen van een liftstrategie á la Peking Express (al was hier geen auto te bekennen) werd ons verteld dat de bus onderweg was maar dat hij vertraging had. Na 2 uur wachten uiteindelijk toch in de bus gestapt richting Altagracia. Volgens een kereltje moesten we er na een uur bij een kruispunt uit want daar zouden we kunnen overstappen op de bus naar Moyogalpa. Op dit kruispunt dus uitgestapt, ondanks dat we al betaald hadden voor de rit naar Altagracia. Staan we daar, in de middle of nowhere, te wachten op een bus die volgens een voorbijganger pas de volgende ochtend zou komen! Tja, en liften gaat alleen als er auto's langskomen! Inmiddels was het bijna donker... Het geluk bleek toch met ons: er kwam nog een bus maar wel vanuit de verkeerde richting, op weg naar Altagracia. Toch maar ingestapt in de hoop in Altagracia een lift te kunnen regelen. Opnieuw betaald voor de rit naar Altagracia en daar met veel pijn en moeite een taxi geregeld (voor teveel geld) naar Moyogalpa.

Vanochtend vroeg het hotel verlaten en dat vonden we absoluut niet erg. Na de muizenkeutels in de douche bleek er vanochtend een schorpioen, van zo'n 10 cm, in het badkamertje te zitten! Niet meer wezen douchen en de badkamer gelaten voor wat hij was want hoe vang je zo'n ding? De eigenaar reageerde totaal niet verbaasd dus blijkbaar is dit vaker gebeurd. Bij het haventje bleek de ferry al weg. De klok is hier afgelopen zaterdag een uur vooruitgezet en in plaats van dat ze dus gewoon om 06.45 uur vertrekken, gaan ze op het tijdstip dat het eigenlijk 06.45 uur was, nu dus 05.45 uur! Dus maar in een kleinere, minder stabiele boot gesprongen. Inge dacht zelfs dat we de overkant niet zouden halen aangezien het water erg ruig was en gewoon de boot instroomde! Daarnaast was ze weer eens kotsmisselijk. Na wat schietgebedjes toch de overkant gehaald. Halleluja! We hadden trouwens al een 8-daagse boottocht naar de Galapagos eilanden geboekt dus dat beloofde wat...

San Juan del Sur

Na deze onprettige boottocht een taxi geregeld naar San Juan del Sur, waar we een beetje wilden luieren en genieten van het zonnetje. San Juan is een leuk plaatsje met een paar gezellige eettentjes (tip: El Gato Negro) en mooie strandjes in de buurt. Wij hebben een tochtje gemaakt (geregeld via hostel Casa Oro) naar het paradijselijke strandje van Majagual, dat we zowat alleen voor onszelf hadden. Echt een aanrader!

Matagalpa

Vanuit San Juan al vroeg vertrokken naar Matagalpa (via overstap in Managua) en in totaal 7 uur in een bus gezeten. Matagalpa is prachtig gelegen en zou aangenamer zijn qua klimaat maar wij liepen nog te zweten! Wij vonden het één van de mooiere plekken van Nicaragua en het is (nog) niet erg toeristisch. In Matagalpa zelf is niet veel te beleven maar er is genoeg te doen en zien in de omgeving. En eerlijk gezegd vonden we de mensen hier vriendelijker en hulpvaardiger dan in de rest van Nicaragua.

Estelí

Vanuit Matagalpa zijn we op één dag heen en weer naar Esteli gereden, eigenlijk alleen maar om het museum te bezoeken over gestorven oorlogshelden. Dit dorpje heeft tijdens de burgeroorlog hevig meegevochten en net zoals in andere plaatsen, vind je hier veel beschilderde muren met allerlei oorlogstaferelen. Helaas, na een rit van ruim 2 uur bleek het museum ineens gesloten en omdat hier verder niet veel te beleven viel maar weer teruggekeerd naar Matalgalpa. De busrit was wel de moeite waard!

La Selva Negra

Vervolgens dé highlight van onze trip bezocht: La Selva Negra. Op slechts een half uurtje rijden van Matagalpa ligt dit prachtige bos met de Finca Selva Negra (door de toenmalige Duitse eigenaren zo genoemd naar het Zwarte Woud in Duitsland) waar koffie wordt verbouwd. De plantages zijn enorm groot maar nog mooier is het bos erom heen en de dieren die er leven. Van poema's en de zeldzame quetzal tot agouti's en brulapen. Die apen maakten enorm veel kabaal maar lieten zich moeilijk zien. We waren trouwens zowat de enige toerist en wandelden over één van de vele (pittige) tracks totdat we bij een bord kwamen met de tekst 'gevaarlijk, grot van de poema'. Deze stond niet op de kaart vermeld en net toen we wat nerveus begonnen te worden wat we moesten doen als we er eentje zouden zien, zag Inge in een flits iets het pad oversteken. Ze zag alleen een achterkant maar die leek verdacht veel op een poema! Het ging allemaal zo snel dat ze toch begon te twijfelen. Poema of geen poema, echt op ons gemak voelden we ons niet meer en zijn snel weer verder gelopen. Niet echt een ontspannen tochtje! Later bij de Finca navraag gedaan en daar vertelden ze ons dat er geregeld een poema wordt gespot. Ze zouden geheel ongevaarlijk zijn...

Managua

Na dit avontuur de volgende dag naar Managua gereden om daar nog een middag en nacht door te brengen. Het schijnt dat maar weinig toeristen deze hoofdstad bezoeken aangezien het er niet echt veilig zou zijn. Dat werd ons ook tig keer verteld. Op zich vonden wij het wel meevallen maar wij hebben dan ook maar een fractie van de stad gezien. Het is een kwestie van goed opletten en geen domme dingen doen maar dan nog kun je pech hebben. Wij stapten in ieder geval nooit in een taxi met twee deuren of als er al een passagier inzat.

We hebben trouwens in Nicaragua geen project meer bezocht omdat het lastig bleek een project te vinden waarvan we zeker wisten dat het geld goed terecht zou komen. Wel hebben we hier en daar mensen lopen sponsoren en hebben we een aantal kinderen getrakteerd op hamburgers.

Terug naar top


 


© copyright Simon and Inge