León
- León Viejo - Granada - Mombacho vulkaan -
Masaya vulkaan - Catarina
Isla de Ometepe - San Juan del Sur - Matagalpa - Estelí
- La Selva Negra - Managua
|
Vier
maanden op reis
Na
3 weken in Guatemala wederom bij het gastgezin te hebben
doorgebracht, Semana Santa te hebben meegemaakt en enkele
projecten te hebben bezocht, vertrokken we met de Ticabus
voor een week of twee naar Nicaragua.
León
En
over deze bus zijn we eigenlijk goed te spreken, vooral
vanwege meer dan genoeg beenruimte. Eén minpuntje:
alle films werden maar een half uur getoond! Na vijf uur
waren we al in de hoofdstad van El Salvador en namen we
voor het gemak een (dure) kamer in het hotel naast het kantoortje
van Ticabus. Dit hotel lag duidelijk in een goede wijk met
alle grote fastfoodketens bij elkaar. De volgende ochtend
vroeg vertrokken met een zelfde bus en voor we het wisten,
zaten we in Honduras, en vervolgens alweer in Nicaragua.
Al die grensovergangen hebben wel iets, jammer alleen dat
er telkens weer formulieren moeten worden ingevuld en dat
het iedere keer weer geld kost.
In
Nicaragua maakten we gelijk een enorme klimaatverandering
mee: alles is dor en droog, de koeien zijn uitgemergeld
en je zweet je het leplazarus! Bij aankomst in León bleek
onze taxichauffeur de weg niet te kennen en na lang zoeken
en vele hotelletjes later (Casa Ivana vonden we voor 9 dollar
te basic en hotel Europa vroeg te veel) kwamen we terecht
in café/hostel Via Via. Ook basic (slaapzaal moesten we
delen met 12 anderen) maar gezellig en slechts 3 dollar
per persoon. In León de belangrijkste highlights bezocht,
met name kerken (vrijwel allemaal dicht) en de kathedraal.
Ook naar het museum van Rubén Darío geweest,
'de dichter des vaderlands'. In deze stad was het ook, waar
een andere dichter, verkleed als kelner, de dictator Somoza
dood heeft geschoten (en vervolgens daarna zelf werd gedood).
León
Viejo
Een
bezoek aan León Viejo was op zich niet zo bijzonder
maar de hele rit om er te komen, vonden we dan wel weer
grappig. Eerst de chickenbus gepakt naar La Paz Centro en
daar weer overgestapt in een bus naar Puerto Momotombo.
Daarna nog een stukje moeten lopen. Als het meezit, heb
je een goede verbinding en ben je er redelijk snel. Als
het tegenzit, is het wachten geblazen. Gelukkig verliep
de heenreis vlotjes. De ruïnes van dit verlaten en verwoeste
stadje waren niet zo bijzonder maar het uitzicht op de Momotombo
vulkaan was prachtig. En het dorpje Puerto Momotombo, waar
we het plattelands leven van Nicaragua konden ervaren, vonden
we ook speciaal. Niet dat er veel te beleven viel maar een
cola drinken aan het meer van Managua met honden, kuikens
en varkens onder je tafel, was wel apart. Net als de mannen
te paard door de 'straatjes' en koeien die aan de wandel
gingen. De terugrit duurde daarentegen wel erg lang, we
hebben zo'n 2 uur in het dorpje moeten wachten op een bus...
Granada
De
volgende dag een minibusje gepakt (zaten achterin en omdat
er geen raampje open kon, was het er snikheet) naar Managua
waar we weer moesten overstappen op een iets groter busje.
Tegen de middag in Granada aangekomen en alhoewel dit stadje
in onze ogen toch niet helemaal op Antigua (Guatemala) lijkt
(de reisgidsen zeggen van wel) is het zeker een prettig
stadje om een aantal dagen door te brengen. Ook hier amper
toeristen gezien (het was echt mega laagseizoen) en dat
betekent dat je soms een heel restaurant voor jezelf hebt.
Dit maal onszelf getrakteerd op een duurder hotel (hotel
Cocibolca) met airco en zwembadje: erg prettig want de hitte
is soms niet te harden! Geen zin om ons te haasten dus op
ons gemak het stadje bekeken.
Mombacho
vulkaan
Uiteraard
wilden we niet alleen de highlights van Granada zelf zien
maar ook wat van de omgeving meepikken, dus sprongen we
in een bus (zo gaat het soms echt) op weg naar de Mombacho
vulkaan. Bij één of ander kruispunt uitgestapt
en nog ruim 20 minuten in de brandende zon gelopen naar
de ingang van het reservaat. Om niet al binnen een uur een
zonnesteek op te lopen, besloten om met een grote truck
omhoog te rijden naar het beginpunt van de wandeling. Net
als 3 schoolklassen dus het was gedaan met de rust! Boven
op de vulkaan is ook een leuk, klein museum ingericht en
je kunt hier zelfs overnachten. Ivm de tijd alleen de korte
track gelopen maar die was zeker de moeite waard met mooie
uitzichten en 'fumeroles' onderweg. De langere tocht is
overigens alleen toegankelijk met een gids.
Masaya
vulkaan / Catarina
De
actieve Masaya vulkaan hebben we ook op eigen houtje bezocht.
Wel niet zo actief als de Pacaya in Guatemala maar toch
bijzonder genoeg om te bekijken, met veel stinkende, naar
rotte eieren ruikende rook uit de krater. Toen 2 oudere
Koreanen ons hier wilden gaan bekeren (dat we toch wel naar
de kerk moesten gaan en zo) werd het tijd om te gaan. Langs
de kant van de weg gaan staan en een bus aangehouden: het
lijkt wel Peking Express, alleen betalen we voor de rit.
Erg grappig trouwens om te zien wat er allemaal in de bus
te koop wordt aangeboden: van naaisetjes tot ijsjes, van
kip tot speelgoed en van groente tot medicijnen (ook tegen
parasieten en plaatjes krijg je tot in de details te zien...).
In het stadje Masaya een marktje bezocht met allerlei souvenirs
maar naar ons idee te toeristisch opgezet dus snel vertrokken
en een bus gepakt naar het dorpje Catarina (ook erg toeristisch)
waar we genoten van een prachtig uitzicht op de Mombacho
vulkaan, lago Apoyo en in de verte Granada en het meer van
Nicaragua. In dit zoetwatermeer leven zeer agressieve stierhaaien.
Nog net de laatste bus terug kunnen pakken naar Granada
en ondanks de hitte maar niet wezen zwemmen tussen de haaien
maar gewoon gedob-berd in het zwembadje van ons hotelletje!
Isla
de Ometepe
Een
aantal dagen relaxen is natuurlijk heerlijk maar we wilden
nog meer zien en dus vertrokken we met de bus naar Rivas.
Hier snel een taxi geregeld naar de haven van San Jorge
en met de ferry naar Isla de Ometepe gevaren. Voor de zekerheid
een reistabletje genomen (Inge dan) en na een half uur nog
maar eentje omdat de eerste niet leek te werken. Ook dit
tabletje deed het niet zo goed en Inge werd toch misselijk...en
sloom want dat heeft zo'n pilletje als bijwerking. Toch
de overkant gehaald en in het plaatsje Moyogalpa een kamer
gevonden in Hotel Ali, al heeft deze tent zijn beste tijd
gehad. Het eiland heeft mooiere plekken om te overnachten
maar wij wilden graag dicht bij het opstappunt van de ferry
zitten.
Het
eiland bestaat uit twee, met elkaar verbonden eilandjes,
met elk een vulkaan: de Concepción en de Maderas.
Ons plan was de Concepción te beklimmen maar ivm
de zinderende hitte en de weinige begroeiing hebben we besloten
de tocht van 10 uur te laten voor wat hij is. De bus gepakt
naar Finca Venecia waar we na een heerlijk ontbijtje naar
Charco Verde zijn gewandeld, een mooi stukje natuur rondom
Laguna Verde. Aardig wat vogels gezien en maar liefst één
halfslapende brulaap. Net op tijd de bus gehaald voor onze
tocht naar Balguë, via Altagracia. Tot Altagracia is de
weg goed maar zodra je via het smalle stuk naar het andere
eilandje rijdt, is het alleen nog maar hobbel de bobbel.
Om een idee te geven: de bus doet maar liefst 1 uur over
4 km! Rond lunchtijd aangekomen bij de weg naar Finca Magdalena
waar we nog 20 minuten omhoog moesten lopen. Nat van het
zweet bij de Finca aangekomen waar de lunch ons prima smaakte.
Daarna nog een korte wandeling gemaakt naar enkele petroglyfen
ofwel rotstekeningen. Om 17.00 uur zou de laatste bus vertrekken
maar aangezien hier 17.00 uur ook 18.00 uur of 16.00 uur
kan zijn, op tijd naar beneden gelopen om op de bus te wachten.
Maar...die kwam niet! Aan meerdere mensen gevraagd of dat
de bus nog zou komen maar de één antwoordde
van wel en de ander van niet. Net toen we al bezig waren
met het ontwikkelen van een liftstrategie á la Peking Express
(al was hier geen auto te bekennen) werd ons verteld dat
de bus onderweg was maar dat hij vertraging had. Na 2 uur
wachten uiteindelijk toch in de bus gestapt richting Altagracia.
Volgens een kereltje moesten we er na een uur bij een kruispunt
uit want daar zouden we kunnen overstappen op de bus naar
Moyogalpa. Op dit kruispunt dus uitgestapt, ondanks dat
we al betaald hadden voor de rit naar Altagracia. Staan
we daar, in de middle of nowhere, te wachten op een bus
die volgens een voorbijganger pas de volgende ochtend zou
komen! Tja, en liften gaat alleen als er auto's langskomen!
Inmiddels was het bijna donker... Het geluk bleek toch met
ons: er kwam nog een bus maar wel vanuit de verkeerde richting,
op weg naar Altagracia. Toch maar ingestapt in de hoop in
Altagracia een lift te kunnen regelen. Opnieuw betaald voor
de rit naar Altagracia en daar met veel pijn en moeite een
taxi geregeld (voor teveel geld) naar Moyogalpa.
Vanochtend vroeg het hotel verlaten en dat vonden we absoluut
niet erg. Na de muizenkeutels in de douche bleek er vanochtend
een schorpioen, van zo'n 10 cm, in het badkamertje te zitten!
Niet meer wezen douchen en de badkamer gelaten voor wat
hij was want hoe vang je zo'n ding? De eigenaar reageerde
totaal niet verbaasd dus blijkbaar is dit vaker gebeurd.
Bij het haventje bleek de ferry al weg. De klok is hier
afgelopen zaterdag een uur vooruitgezet en in plaats van
dat ze dus gewoon om 06.45 uur vertrekken, gaan ze op het
tijdstip dat het eigenlijk 06.45 uur was, nu dus 05.45 uur!
Dus maar in een kleinere, minder stabiele boot gesprongen.
Inge dacht zelfs dat we de overkant niet zouden halen aangezien
het water erg ruig was en gewoon de boot instroomde! Daarnaast
was ze weer eens kotsmisselijk. Na wat schietgebedjes toch
de overkant gehaald. Halleluja! We hadden trouwens al een
8-daagse boottocht naar de Galapagos eilanden geboekt dus
dat beloofde wat...
San
Juan del Sur
Na
deze onprettige boottocht een taxi geregeld naar San Juan
del Sur, waar we een beetje wilden luieren en genieten van
het zonnetje. San Juan is een leuk plaatsje met een paar
gezellige eettentjes (tip: El Gato Negro) en mooie strandjes
in de buurt. Wij hebben een tochtje gemaakt (geregeld via
hostel Casa Oro) naar het paradijselijke strandje van Majagual,
dat we zowat alleen voor onszelf hadden. Echt een aanrader!
Matagalpa
Vanuit
San Juan al vroeg vertrokken naar Matagalpa (via overstap
in Managua) en in totaal 7 uur in een bus gezeten. Matagalpa
is prachtig gelegen en zou aangenamer zijn qua klimaat maar
wij liepen nog te zweten! Wij vonden het één
van de mooiere plekken van Nicaragua en het is (nog) niet
erg toeristisch. In Matagalpa zelf is niet veel te beleven
maar er is genoeg te doen en zien in de omgeving. En eerlijk
gezegd vonden we de mensen hier vriendelijker en hulpvaardiger
dan in de rest van Nicaragua.
Estelí
Vanuit
Matagalpa zijn we op één dag heen en weer
naar Esteli gereden, eigenlijk alleen maar om het museum
te bezoeken over gestorven oorlogshelden. Dit dorpje heeft
tijdens de burgeroorlog hevig meegevochten en net zoals
in andere plaatsen, vind je hier veel beschilderde muren
met allerlei oorlogstaferelen. Helaas, na een rit van ruim
2 uur bleek het museum ineens gesloten en omdat hier verder
niet veel te beleven viel maar weer teruggekeerd naar Matalgalpa.
De busrit was wel de moeite waard!
La
Selva Negra
Vervolgens
dé highlight van onze trip bezocht: La Selva Negra.
Op slechts een half uurtje rijden van Matagalpa ligt dit
prachtige bos met de Finca Selva Negra (door de toenmalige
Duitse eigenaren zo genoemd naar het Zwarte Woud in Duitsland)
waar koffie wordt verbouwd. De plantages zijn enorm groot
maar nog mooier is het bos erom heen en de dieren die er
leven. Van poema's en de zeldzame quetzal tot agouti's en
brulapen. Die apen maakten enorm veel kabaal maar lieten
zich moeilijk zien. We waren trouwens zowat de enige toerist
en wandelden over één van de vele (pittige)
tracks totdat we bij een bord kwamen met de tekst 'gevaarlijk,
grot van de poema'. Deze stond niet op de kaart vermeld
en net toen we wat nerveus begonnen te worden wat we moesten
doen als we er eentje zouden zien, zag Inge in een flits
iets het pad oversteken. Ze zag alleen een achterkant maar
die leek verdacht veel op een poema! Het ging allemaal zo
snel dat ze toch begon te twijfelen. Poema of geen poema,
echt op ons gemak voelden we ons niet meer en zijn snel
weer verder gelopen. Niet echt een ontspannen tochtje! Later
bij de Finca navraag gedaan en daar vertelden ze ons dat
er geregeld een poema wordt gespot. Ze zouden geheel ongevaarlijk
zijn...
Managua
Na
dit avontuur de volgende dag naar Managua gereden om daar
nog een middag en nacht door te brengen. Het schijnt dat
maar weinig toeristen deze hoofdstad bezoeken aangezien
het er niet echt veilig zou zijn. Dat werd ons ook tig keer
verteld. Op zich vonden wij het wel meevallen maar wij hebben
dan ook maar een fractie van de stad gezien. Het is een
kwestie van goed opletten en geen domme dingen doen maar
dan nog kun je pech hebben. Wij stapten in ieder geval nooit
in een taxi met twee deuren of als er al een passagier inzat.
We hebben trouwens in Nicaragua geen project meer bezocht
omdat het lastig bleek een project te vinden waarvan we
zeker wisten dat het geld goed terecht zou komen. Wel hebben
we hier en daar mensen lopen sponsoren en hebben we een
aantal kinderen getrakteerd op hamburgers.
Terug
naar top
|